Pomnik poświęcony czeskim więźniom politycznym, znajdujący się za Zakładem Karnym w Goleniowie. Podczas II wojny światowej na terenie Zakładu Karnego pracowali więźniowie obozu koncentracyjnego w Stuthofie, którego podobóz mieścił się w Policach koło Szczecina.

Tablice pamiątkowe na murach kościoła św. Katarzyny w Goleniowie upamiętniające ważne wydarzenia niepodległościowe.

Pomnik Niepodległości Rzeczpospolitej znajdujący się w centrum miasta przy zbiegu ulic Kościuszki i Konstytucji 3 Maja. Widnieje na nim napis "Pomnik Niepodległości w hołdzie walczącym o wolność i niepodległość Rzeczpospolitej Polskiej, Goleniów 11.11.1992r."

Postument wielkiego poety Cypriana Kamila Norwida, którego imię nosi Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Goleniowie (ul. Konstytucji 3 Maja)

Pomnik upamiętniający pobyt Jana Pawła II na ziemii goleniowskiej 11.VI.1987r. Pomnik znajduje się przy kościele św. Jerzego (ul. Andersa).

Pomnik dla uczczenia 2000 lat istnienia chrześcijaństwa. Pomnik znajduje się przy kościele św. Jerzego (ul. Andersa).

Kamień poświęcony "Pamięci wszystkich, którzy na zawsze spoczęli w ziemii goleniowskiej". Pomnik odsłonięty w 50-tą rocznicę powrotu Goleniowa do Macierzy. Kamień znajduje się w parku miejskim.

Pomnik upamiętniający związek Goleniowa z lotnictwem wojskowym. Pamiątka po 2 PLM "Kraków", samolot MIG 21 UM, usytuowany przy Urzędzie Gminy i Miasta w Goleniowie przy placu Lotników.

Wodociągową wieżę ciśnień zbudowano w 1935 roku na terenie ujęcia wody. Woda czerpana była ze studni głębinowych pompami głębinowymi. W zbiorniku wieżowym gromadzone były nadwyżki wody nie wtłoczone do sieci miejskiej. Wieża pełniła równocześnie rolę zbiornika wyrównującego ciśnienie  w sieci miejskiej. Ze zbiornika wieżowego czerpał wodę również pobliski szpital.

Architektura wieży ciśnień stanowi bardzo dobry przykład funkcjonalizmu nie pozbawionego przy tym cech historyzujących (narożne lizeny - płaskie, pionowe występy w murze zewnętrznym). Stanowi przykład wodociągowego zbiornika wieżowego lat 30-tych XX w. kiedy to nastąpił renesans budowli wieżowych typu "kolumny".

W wyniku działań wojennych 1945 r. pocisku artyleryjskie poczyniły niewielkie uszkodzenia elewacji w wyższych partiach budowli. Uszkodzeń tych nie usuwano ich gdyż nie posiadały wpływu na walory eksploatacyjne wieży. Utrzymano także oryginalny kształt budowli. W 1992 roku podjęto remont budowli.

Kolejową wieżę wodną w Goleniowie, zlokalizowaną na terenie stacji kolejowej, zbudowano ok. 1912 r. celem zaopatrzenia parowozów w wodę. Jest to wieża o trzonie murowanym, zwieńczonym głowicą o płaskiej podstawie. Elementem dekoracji prostego trzonu są stalowe łaty wyprowadzonych na zewnątrz belek stropowych, ściągających równocześnie mury trzonu. Drewniany szkielet ściany osłonowej jest impregnowany i pomalowany na czarno. Murowane wypełnienie jest otynkowane i pobielone.
Budowla była poddana gruntownemu remontowi w 1991 r. Wcześniej jej stan techniczny był zły, zwłaszcza część z głowicą i dach. Ok. 1970 r. runęła wschodnia ściana osłonowa zbiornika. W wyniku remontu odbudowano ścianę wschodnią jako murowaną z cegły, otynkowano i pobielono (elewacja ta jest niewidoczna, zasłonięta wysokim drzewostanem). Wyremontowano dach i zmieniono pokrycie. Zamiast blachy nieocynkowanej położono ocynkowaną. Zakonserwowano części drewniane konstrukcji nośnych głowicy i wykonano roboty malarskie (wewnętrzne i zewnętrzne). Uzupełniono braki oszklenia okien.

Z uwagi na konstrukcję ściany osłonowej zbiornika wieża ta stanowi egzemplarz unikatowy w skali woj. Zachodniopomorskiego i Nadodrza. Jest udanym dziełem nawiązującym do wieżowych budowli obronnych (miejskich) średniowiecza. W swej wymowie plastycznej łączy wiele wątków romantycznych skrywając pod historyzującym kostiumem swe funkcje przemysłowe i techniczne. Stanowi jeden z ciekawszych elementów krajobrazowych Goleniowa.

Spichlerz, budowla pochodząca z XVIII wieku. Jest jedyną pozostałością po dawnym porcie. Jest to budynek o trzech kondygnacjach. Stanowi ciekawy przykład architektury ryglowej. W latach 70-tych XX wieku mieściło się tu "Muzeum Przyrody i Puszczy Goleniowskiej", obecnie nie jest użytkowany.

Port rzeczny powstał w XIV wieku a został rozbudowany w końcu XV wieku. Równocześnie istniała tu przystań dla statków morskich u ujścia Ina. Handel zbożem i towarami leśnymi był źródłem bogactwa miasta i jego rozkwitu w XV wieku. W 2005 r. koryto rzeki Iny zostało pogłębione, a jej brzegi oczyszczone i wyregulowane. Na terenie miasta, wzdłuż rzeki, poprowadzono utwardzony deptak a w miejsce niegdysiejszego portu wybudowano przystań rzeczną.

Pierwsza chrześcijańska budowla na terenie Goleniowa pochodziła z końca XIII wieku. Powstała w miejscu, gdzie przed lokacją istniała słowiańska osada, później przekształcona w przedmieście Wyk (obecnie teren dawnego cmentarza między ul. Sportową a ul. Konopnickiej). Znamy ją niestety już tylko z widoku Goleniowa na mapie Lubinusa z XVII wieku. Została wybudowana z trwałego materiału - ciosanych kamieni granitowych i to, jak podaje literatura niemiecka, jeszcze przed lokacją miasta, a tym samym przed budową kościoła św. Katarzyny i murów miejskich z bramami i basztami.
Podobne kaplice w czasach średniowiecza powstały m.in. w Koszalinie, Darłowie, Słupsku, Doberanie i na wyspie Rugii. A więc nie była ona ewenementem na terenie chrystianizowanego Pomorza.

Wzór kaplicy był importem pochodzącym z kręgu architektury zakonów rycerskich i łączył się na Pomorzu z tradycją fundacji templariuszowskich, przejętą w pewnym sensie przez ich spadkobierców joanitów, którzy bardzo czynnie działali na terenie Pomorza. W ówczesnym Goleniowie znana była postać rycerza joanity Gerarda. Świątynia ta pełniła też rolę pierwszej kaplicy cmentarnej.
Początkowo duszpasterską posługę sprawowali w tym kościele cystersi z Kołbacza. Z biegiem czasu kaplica p.w. św. Jerzego została przejęta przez magistrat nowopowstałego miasta. Służyła w dalszym ciągu mieszkańcom przedmieścia Wyk. Po 1534 roku prze-kształcono ją na świątynię protestancką. W 1686 roku została częściowo zniszczona. Mury jej rozebrano w 1720 roku.

W latach 1722-1725 wybudowano w tym miejscu, znany jeszcze przedwojennym mieszkańcom Goleniowa, ryglowy kościół, którego ściany wypełniono czerwoną cegłą.
Zarówno pierwsza, jak i druga świątynia, były pod wezwaniem św. Jerzego, z tym, że pierwotna kaplica powstała jako katolicka. Zarówno obmurowany granitem cmentarz, jak i skromny, niewielki kościół, służył mieszkańcom do końca wojny.
Został zniszczony przez Sowietów w marcu 1945 r. Na tym cmentarzu w latach 1940-1945 grzebani byli polscy i francuscy robotnicy przymusowi, którzy zmarli w niemieckiej niewoli.
    

Szczątki obywateli francuskich już w 1945 r. zostały ekshumowane i przewiezione do Ojczyzny. Przy pracach ekshumacyjnych brali udział m.in. dwaj Polacy, wcześniejsi przymusowi robotnicy: Tadeusz Nawrotek i Stanisław Kubiak. W maju 2004 roku nastąpiło odsłonięcie pamiątkowego obelisku, upamiętniającego wszystkich tych, których doczesne szczątki spoczęły w tym miejscu.

Od września 2004 roku do końca czerwca 2005 roku młodzież z Młodzieżowej Pracowni Historycznej działającej przy Goleniowskim Domu Kultury we współpracy z Gimnazjum im. M.E. Arndt w Bergen na Rugii (Niemcy) odkryła fundamenty wspomnianych wcześniej kościołów św. Jerzego. Miejsce odkrywki archeologicznej zostało zabezpieczone, ciekawie wyeksponowane i udostępnione dla wszystkich. Miejsce zostało także wpisane do Rejestru Zabytków. Jest to obecnie jedno z najciekawszych zakątków pod względem wartości historycznych, świadectwo o długiej i pięknej historii miasta.

Zbudowano go w XV wieku na fundamentach kościoła romańskiego. Bogato profilowany portal wzniesiony jest z cegły częściowo glazurowanej. Sklepienie kościoła wspiera się na czterech ośmiobocznych filarach. Wszystkie trzy nawy są równej wysokości (kościół halowy). Od strony wschodniej przylega niższe od innych naw prezbiterium, nazywane w średniowieczu chórem, gdyż tutaj, obok ołtarza gromadził się zespół śpiewaków. W XV wieku członkowie cechów, mieszczanie i okoliczne rycerstwo ufundowali kilkanaście ołtarzy, stojących w nawach bocznych i przy filarach. Wspaniałość kościoła odzwierciedlała intensywny rozwój miasta, które pod rządami Gryfitów - słowiańskich książąt pomorskich - szybko się bogaciło.

Najpiękniejszy ołtarz poświęcony był św. Mikołajowi, patronowi żeglarzy i rybaków. Ołtarz ten został ufundowany przez Goleniowski Związek Żeglarzy, odbywających z portu na Inie dalekie podróże morskie. Codziennie odprawiały się tu nabożeństwa za pomyślność rejsów, a 6 grudnia rozdawano hojnie doroczną jałmużnę.

W 1534 roku w związku z wprowadzeniem reformacji kościół przejęli protestanci. W czasie kilkakrotnych remontów wprowadzono wiele nowych pseudogotyckich elementów wystroju architektonicznego. Po zniszczeniach w 1945 roku odbudowano farę w latach 1957-59, starając się przywrócić jej średniowieczny wygląd.

Brama Szczecińska

Była najstarszą, wybudowaną w 1315 r., i najmniej okazałą z czterech goleniowskich bram. Podobnie jak Stargardzka, pełniła funkcję bramy cłowej. Znajdowała się tuż nad Iną, przy obecnym moście łączącym ulice Kościuszki i Szczecińską. Ze względu na szerokość rzeki, która sama w sobie była już przeszkodą dla wroga, nie posiadała rozbudowanego przedbramia. Pełniła wraz z mostem rolę łącznika komunikacyjnego z wczesnośredniowieczną osadą przekształconą potem w przedmieście Wyk. Przez nią też wiódł trakt w kierunku Szczecina. Miała ponad 8 metrów szerokości i była dwukondygnacyjna. Została rozebrana w 1836 r. w związku z budową drogi Szczecin - Gdańsk. Jej otwór nie spełniał wymogów potrzebnych do przejazdu dużych dyliżansów. Wówczas też rozebrano stary kamienno-drewniany most i wybudowano nowy o żelaznej konstrukcji.

Brama Stargardzka

Była ona także połączona kamiennym mostem z przedbramiem, w tym wypadku przerzuconym przez Goleniowską Strugę. Za mostem znajdowała się dwukondygnacyjna budowla z wewnętrznym przejazdem. Pełniła ona rolę przedbramnego umocnienia. Brama Stargardzka była uważana za najbardziej reprezentacyjną i najładniejszą w Goleniowie. Podobnie jak Wolińska była typem bramy szczytowej. Posiadała cztery kondygnacje z uskokowym szczytem wieńczącym.

Brama Młyńska

Istniała do roku 1761. Tuż za nią na przedmieściu znajdował się jeden z młynów należący do goleniowskiego mieszczanina. Podczas wojny siedmioletniej i oblężenia Goleniowa przez Rosjan została zniszczona. W ówczesnych czasach odbudowa jej nie miała sensu, więc resztę rozebrano. A w związku z zaistniałym faktem zniszczenia w źródłach historycznych można spotkać ją pod nazwą Brama Rosyjska.

BRAMA WOLIŃSKA - (zwana również Bramą Chrobrego) zbudowana w XIV w. w stylu gotyckim. Była jedną z czterech bram wjazdowych do miasta (inne bramy to: Stargardzka, Szczecińska i Młyńska). Strzelista budowla obronna należy do najpiękniejszych na Pomorzu. Wznosi się na wysokość 26 metrów (6 kondygnacji). Zaczęto ją budować w drugiej połowie XIII wieku. Początkowo była to strażnica obronna z kamieni narzutowych. W XIV i XV wieku nadbudowano wieżę. Od strony zewnętrznej utworzono urządzenie do opuszczania brony (w części zachowane) oraz wprowadzono bogatą dekorację blendową, profilującą ścianę wieży.
Funkcję tarasu obserwacyjnego spełniał w średniowieczu kryty ganek, który zamiast krenelażu posiadał luki. W niższych partiach bramę wypełniały obszerne sklepione pomieszczenia. Z bocznymi jej ścianami łączyły się wewnętrzne ganki dla strzelców (sklepione systemem krzyżowo-żebrowym). Mur przylegający do bramy zakończony jest z jednej strony wieżyczką, na której od wewnętrznej strony widnieje pierwszy herb miasta (przedstawiający rzekę, łódź, drzewo oraz Gryfa). Natomiast z drugiej, zewnętrznej strony znajduje się nowy herb, używany do dzisiaj (widnieją na nim dwa księżyce i cztery gwiazdy na niebieskim tle).
W latach 1971/72 brama została odrestaurowana i miała służyć jako Muzeum Ziemi Goleniowskiej. Jednakże po dokonaniu adaptacji stała się siedzibą Powiatowego, a od l czerwca 1975 roku Goleniowskiego Domu Kultury (dwie kondygnacje przeznaczone zostały na dom kultury, kolejne dwie kondygnacje zajmowała Izba Pamięci, gdzie były zgromadzone dokumenty, mundury i inne pamiątki z okresu II wojny światowej, dokumenty pierwszych osadników ziemi goleniowskiej oraz zdjęcia i eksponaty obrazujące rozwój miasta po roku 1945 - funkcjonowała do 1975 roku).
Na przełomie 2002/2003 dokonano zabudowy przejścia i powstało Centrum Informacji Turystycznej, które oferuje szeroką pomoc w zakresie informacji infrastruktury turystycznej, agroturystyki i turystyki, ciekawych miejsc w mieście i regionie, tras rowerowych, imprez kulturalnych i sportowych.

Na rycinie widoczny jest plan późnośredniowiecznego Goleniowa (XV w.). W ciągu murów obronnych widać umocnienia muru, na które składały się baszta Więzienna, wieża Mennicza, brama Szczecińska, wieża Mnisia, wieża Żeglarska, brama Stargardzka i most na Wiśniówce. Mur umocniony był także międzybramiem: po drugiej stronie rzeczki przedbramie nabrzeżne i dalej wieża Stargardzka (w miejscu dzisiejszego kina "Wisła") i brama Wolińska. W centrum miasta widać kościół Św. Katarzyny wraz ratuszem miejskim. Do bramy Szczecińskiej prowadzi szosa szczecińska, a na lewo i prawo od niej usytuowane jest przedmieście słowiańskiej biedoty  Wyk wraz kościołem św. Jerzego. Mury miejskie wzniesiono na przełomie XIV i XV wieku. Do dzisiaj zachowały się znaczne fragmenty murów oraz tylko jedna brama wjazdowa  Brama Wolińska.
Najciekawsza i najlepiej zachowana część murów miejskich znajduje się w południowo-zachodniej części starego miasta nad rzeką Iną. Są tu dwie wieże: cylindryczna Baszta Prochowa, zwana też Więzienną, oraz ośmioboczna Wieża Mennicza. Nazwa tej drugiej wiąże się z bitymi w niej tzw. białymi groszami goleniowskimi. Prawo bicia tych monet srebrnych Goleniów otrzymał w 1384 roku. Przy wieży tej znajduje się tzw. furta wodna, łącząca dawne miasto z portem. Inne zachowane fragmenty murów znajdują się także na Plantach Miejskich.

Z myślą o znaczeniu sportu dla młodzieży i wszystkich osób pasjonujących się różnymi dziedzinami sportowymi, w mieście dynamicznie rozwijana jest baza sportowa oraz szeroka oferta zajęć sportowo-rekreacyjnych w oparciu o działalność Ośrodka Sportu i Rekreacji oraz licznych klubów i związków sportowych.

Zapraszamy do zapoznania się z bogatą ofertą sportową Gminy Goleniów w zakładce „Sport”.